.
Yoktun! Hüzün şarkıları vardı dilimde, düşlerimde.. Gül bahçelerinin kokusu sinmişti uykularıma bilmezsin. Bir cümle değil ki aşklar, bir satır değil ki duygular.. Düşlerim kadar uzun olamaz ki bütün yazdıklarım, yazılanlar... Umutlarım kadar büyük olmalı sevgilerim. Yazık şeyler, boş inançlar, duyarsızlık... Hiç kimse değil herkes. Ama birşey, tek bir şey için; Yaşamak mümkünken yaşamak için...Deliydik belki, kimseyi iplemeyecek kadar... Dört günde on yıl yaşayacak kadar... Paramız olsa, bilinmiyen en uzak yerlere kaçacak kadar....
   
  aLdıGıM hEr NeFeSiN sEBebi SeN
  sen gittin***
 


Bir gidişin vardı, öyle kaldım.. öyle garip, öyle sessiz...
dilimde donuk mat bir şarkı, yıllar sonra diyordum...
hep aynı nakarat dilimde...
Sen gittin mevsimler gitti peşinden... 
bahar sonu bir mevsim kaldı bende, hep yağmursun...


Sen gittin... Gittin ve durdu zaman. Bitti akrep ile yelkovanın yarışı. Sustu, kalbimin ayak sesleri, kesildi nefesim. Akan bir tek sendin gözlerimde, gidişindi. Ve bir de anılarımdı, mavi mavi, gözlerimden... Anılarımı da alıyordun yanına ayak seslerinle, mavi damlalarım kalıyordu bir tek. Ve onlar da akıyordu gözlerimden, ayak seslerinle damla damla…

Sen gittin… Arkana bakmadı gözlerin ve duymadı yok oluşumu kulakların. Gittin… Geride ayak seslerin kaldı ve bir de haylin aklımda. Artık kaldırımlarım sensiz, kaldırımlarım ıslak, kaldırımlarım öksüz. Bir sen vardın hayatımda, gittin… Geride sensizlik kaldı, kaldırımlarım kaldı… Ve bir de ayak seslerin. Sensizlikte İstanbul ne kadar büyük, ne kadar çok kaldırım bırakmışsın bana, ne kadar öksüzler ve ne kadar yalnız… Benim gibi… Bırakıp gittiğin gibi…

Bırakıp gittiğin gibi her yer, zaten zaman durmuştu artık, nefes alan da ben değilim, kaldırımlardaki ayak sesi de… Zaman durdu… Kayınca ellerin ellerimden, zaman durdu gözlerin kaçınca uzaklara. Ve sen de kaçtın gözlerin gibi… Bir tek elinin sıcaklığı kaldı ellerimde, ve bir de hayalin aklımda, ve bir de sevgin kalbimde… Sen gittin, ve bir kalbim kaldı ve bir de sevgin kalbimde…

Sen gittin… Parça parça oldu her yerim, her şeyim… Ayak seslerinle döküldü bir bir parçalarım, mavi mavi, göz yaşlarımla birlikte, ıslak kaldırımlara aktı parçalarım. Zaman durmuştu zaten ama akan parçalarımdı ıslak kaldırımlarımda, yalnız kaldırımlarımda yalnızlığa akan parçalarımdı, duran zamana inat. Sen gittin… Gittin, ve yanımda parçalarımı da götürdün. Çünkü sen nefesimdin. Çünkü sen ateşimdin. Çünkü sen bendin. Gözlerin benim bir parçamdı, ve tenin, ve sımsıcak nefesin , ve her zerren… Sen bendin, benliğimdin, her zerremdin. Sen gittin ve beni yanında götürdün, bırakıp beni ıslak kaldırımlarda. Gittin, gittin ve benliğimi götürdün, bendeki seni götürdün, bırakıp beni ayak seslerinle baş başa.

Sen gittin. Gittin ve durdu zaman… benliğimi aldı ellerin kayarken ellerimden. Benliğim sendin, sen benliğimdin, sen bendin, sen her şeyimdin… Gittin ve seni götürdün yanında… bir tek gidişin kaldı, titrek titrek, gözlerimin içinde… Gittin ve zaman durdu… Sen bensin, sen benliğimsin, sen her zerremsin… Gittin ve zaman durdu. Sen ben kalacaksın benliğim kalacaksın sen bende kalacaksın. Zaman bitti…ve ben de kaldırımlar da…


 

 
 
   
 
Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
Ücretsiz kaydol